18 Kasım 2020 Çarşamba

YAŞAMAK İSTİYORUM SAKLANMAK



Bildiğim en koyu kelime karanlık

Onunda ay ve yıldızları var

Uykusuz gecemin kahvaltısında 

Koyu demli çayım, acı

Saklanasım var 

Bardak şeffaf, çay kan kırmızı

Gözlerim var

Koyu kahve, çizik dolu, bebeği kara

Hayır oraya da saklanamam artık.

İrisini beyaz dumanlar çevirmiş

Tıkıyor nefesimi

Yaşamak istiyorum 

Göz kapağımda pembe hayallerim

Göz pınarlarımda biraz koyusu

Kirpiğimde nöbet tutan dilekler

Perde arkasında kaçamadıklarım

Yakalandıklarım bitip giden zamana

Uyuklasam da zorla açtıklarım özümü

Uyumalıyım

Defterimle küstük biraz 

Sırlarımı saklamayı bıraktığımdan beri

Saklanmalıyım

Saklanabileceğim bir siyah yok

Günahlar var

Olmaz

Onun da kendi keskin kılıfı parlak

Görmek istemiyorum yaraları

Sarmak

Yaşamak istiyorum

Uyumak

Uyandığımda nerede olacağım?

Saklandığım yerde

Bulacak mıyım beni?

Aramadım ki nicedir

Yoksaydığım yerde saklan

Orada uyu mışıl mışıl

Rüyanda gör kendini 

Uyanıp ne yapacaksın

Uyansan da kayıpsın artık

Sakladım seni

Yoksun

Uyu

.
FATMA ZEHRA AKYİĞİT 
FeZA 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

YENİ YAZIMI OKUMAK İSTİYORSUN

DEĞİSİR İNSAN ZAMAN VE MEKÂN (32)

İnsanın kelimesi kalmaması nasıldır bilir misin? Bilirsin elbet. Birçok kereler yaşadın böyle zamanları. Ve inanırım, senin imtihanın da sen...