22 Kasım 2020 Pazar

İLKOKULDA ÖĞLENCİYKEN


Bomboş gökyüzü 

Hiç kuş yok, 

yıldızlar var en yüksekte.


Evler uzakta.

arabalar garajında olsa gerek,

İnsanlar misafirlikte!


Sokak lambaları loş.

Mavi önlüğümün rengi 

Mora çalıyor sanki.


Gelirken yollarda 

bir tanecik kedi bile yoktu.

Sokak köpekleri de uyudu belki.


Rüzgâr uğuldamıyor,

Ses yapmasın diye 

Ay dede ona kızmış olmalı.


Annemin deyişiyle;

Çantam deve yükü gibi!

O kadar kitabı ne demeye...


Neyse ki yemeğimi yedim,

Büyüdüm, güçlüyüm...

Sahi annem 

ne pişirecekti bugün?


Eve varmama az kaldı.

Yağmur yerlere göl durdurmuş!

Gider gitmez 

Ayağımı sobaya dayayıp 

Çoraplarımı kurutayım.

Evde yapıştırıcı var mıydı?

Görüyor musun, yine açılmış!


FATMA ZEHRA AKYİĞİT FZA 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

YENİ YAZIMI OKUMAK İSTİYORSUN

DEĞİSİR İNSAN ZAMAN VE MEKÂN (32)

İnsanın kelimesi kalmaması nasıldır bilir misin? Bilirsin elbet. Birçok kereler yaşadın böyle zamanları. Ve inanırım, senin imtihanın da sen...