22 Kasım 2020 Pazar

KARANLIK BU ÇİLİNGİR SOFRASI



İçiyorum şehrin ışıklarını sarhoş etmiyor

Dikiyorum güzellikleri kafama kâr etmiyor

Sıkıyorum alnımda yumruğumu

Yumup gözlerimi

Söylediğim türküler 

Feryadımı dillendirmiyor



Ayyaş desinler gönlüme fark etmez

Sarhoş olam zaten ancak unuturum  

Gözlerimden acı şarap akarken

Hüzün niyetine

Kafası güzel desinler

Boşver alışırım.




Gecenin bağrı soğukmuş meğer

Köprü altı sıcak

Karanlığın kucağına bağdaş kurarım




Önümde dertler çilingir sofrası

Bakarım gökyüzüne ara sıra

Belki birkaç yıldız görüp

Umutlanırım.



FATMA ZEHRA AKYİĞİT FZA 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

YENİ YAZIMI OKUMAK İSTİYORSUN

DEĞİSİR İNSAN ZAMAN VE MEKÂN (32)

İnsanın kelimesi kalmaması nasıldır bilir misin? Bilirsin elbet. Birçok kereler yaşadın böyle zamanları. Ve inanırım, senin imtihanın da sen...