İnsan yorulsa da, nefes alıyor nihayetinde
Ama acı ama hoş veriyor
Yaşıyor, ama var ama yok gibi
Ölüm çözüyor düğümleri
Gönül, ama kör ama kor
Zaman koşuyor
Doğrudur hayalle gerçek
İnsan, ama kıymet ama boş veriyor
Ama emek…
İnsan, ama aranıyor ama kayboluyor
Nihayetinde, ama gidiyor ama kalıyor
Ama özlüyor ama umuyor ama dönüyor
Ama nihayetinde hep bekliyor son nefesi
Ama öyle ama böyle buluyor kendini
Ya çok geçe ya erkene ya tam vaktine
Denk geliyor da bilemiyor kaderde ne var?
Bilmemek de iyidir bazen
Bilse, ama mahzun ama ahsen olacak
Sonra ama isyan ama nisyan
Bilmek belki ihsanıdır Rabbin
Ama sorarlar insana
Allah Seni görüyormuşça
Sen Allahı görüyormuşça…
Biliyorsun da, nerede kulluğun?
Buldum sandığın yerde ne var?
İnsan mısın orada sen var mısın?
Nihayetinde
Çekiliyor zaman insan ve mekan
O cc kalıyor mu yegane?
Vesiledir bilmek de bilmemek de nihayet
Nihayete varabildin mi cümlesinden geçip
Geçişsiz derin sularda boğulmadan yüzdün
Alevsiz ateşlerde kül olmadan yandın mı
Boğulmaya, kül olup savrulmaya
Ândan razı oldun mu?
Sıratın biletini Sahibinden cc aldın mı?
İnsan, ama ağlar ama güler
Ama susar nihayetinde
Ama sesli ama sessizdir dert
Rüzgâr ama musira ama serttir
Biz kimi derbeder kimi mert imtihanda
Kim kazanıyor kim kaybediyor
Kimse bilmiyor Allah’tan başka
Bilse belki kibre düçar
Belki aczine isyankâr olacak nefs
Bilmemek de iyi bazen
Ama tevekkül ediyorsun
Ama teslim oluyorsun
Vuran güzel vuruyor
Sen, ama güzel ama gafil ölüyorsun…
Dirilmek istediğin gibi yaşıyorsun bilmeden
Bile bile yaptıklarınla varıyorsun mizana
Ama kendi hükmünü dahi sen vermiyorsun
Sana tövbe düşüyor gayret düşüyor burada
Ne manidar…
İnsanız nihayetinde
Biz bilmesek de Allah biliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder