DEĞİŞİR İNSAN ZAMAN VE MEKAN

Tarih on yedi temmuz iki bin yirmi cuma. Yarım saate on sekiz olur temmuz. Üç vakte kadar gerçek olur sahtemiz. Tertemiz bir özümüz var. Her ne kadar çer çöp doluysak da boşalır bardağından göğün, gözyaşımız. Yıkarız ne olacak?! Kafiyesini Şair yazsın şiirin. Ben şiirim. Hafiyesiyim her mısra sonumun. Şairimi beğenmeyen utansın. Evet, size söylüyorum! Özgün birer şiirsiniz hepiniz. Ve ben şiir severim. Şairiniz güzel. Hayranınız olmamak mümkün mü? Bazen midemi bulandırıyorsunuz bazen aklımı. Bazen kalbime bulanık duygular atıyorsunuz ve kaçıyorsunuz. Bazen gelip kendi ellerinizle temizliyorsunuz düşlerimdeki isi pası. Bazen gaza gelip ben yazmak istiyorum sizi. Bu cüretkâr tavrıma ders oluyor son mısranız. Çünkü bilmiyorum. Ne heyecanlı şiirlersiniz! Merakla okuyorum sizi. Kendimin sonuna yaklaştıkça anlamaya başlıyorum. Bazen sadece bir harfinizi bile anlayabilmek işkence gibi, ya kargacık burgacıksınız ya beyliksiniz. Nasıl da gizlendiniz bizzat benim satır aralarıma. Arıyorum, düşünüyorum, bulamıyor, bilmiyorum yani okuyorum okuyorum da, “Şair burada ne demek istemiş?” falan oluyorum  Siz var ya, ne güzel şiirsiniz. Sonu gelmiyor kiminizin bıktırıyorsunuz cidden. Gelmek bilmiyor kiminizin yeni mısrası. Erken bitiyorsunuz. Bir bakıyorum selâ cümleleri okunuyor kiminizin en heyecanlı yerinde. Oku oku doymuyorum kiminize. Ezberletiyorsunuz kendinizi. Unutmak istiyorum unutulmuyorsunuz. Hatırlamak için yapmadığım şey kalmıyor yine de anımsayamıyorum kiminizin nasıl başladığını. Neye uğradığımı şaşırtıyorsunuz bazen. Yırtıp parçalamak istediklerimsiniz kiminiz. Şairinizin hatrına diyorum “yine de güzelsiniz be”. Şiirsiniz işte. Şiir sevilmez mi? Seviyorum her birinizi.

.

FATMA ZEHRA AKYİĞİT

FeZA

.

18 TEMMUZ 2020 CUMARTESİ