AYNI SONA DOĞRU

İhtimal ki bilseydi birkes içimi samimiyetle

Vakit şu ân ki bilmese de bilmiş gibi zan ile

Yine de aynı olurdu nihayeti zira bak ki

Yalnızca dünyanın bahanesi değişti;

Bakışlarıyla diyen aynı bağdan vurdu tellere

Dinlemeyi bilmeyen yine aynı dağdan gitti...

Nakışlarıyla işleyen hayatı ilmek ilmek, yine aynı işledi ânı cânı son nefese

İnlemeyi bilmeyen ney yine aynı hamlıkla yandı sessiz bir tebessümle yerde

Usulca sızladı serden geçemeyen bir yolcunun mey niyeti, gönül mahzenindeki aynı mürekkeple aynı divitte

İhtimal ki bilseydi herkes içimi samimiyetle

Vakit şu ân ki, vallahi bilmedi hiç bir kimse

Vaktâ ki bilebilseydim kendimi ben bile

Aynı imtihan şu ömür dediğin aynı terane

Aynı fani şu insan dediğin aynı kabirde

FATMA ZEHRA AKYİĞİT FeZA