.

Yükseklere tırmanır, tırmanırsınız. Tam güneşin neşesi yüzünüze dokunmaya başladığı sırada hevesiniz kaçıverir, bacaklarınızı zayıf hissetmeye başlarsınız... Aşağıya dönmek, sessiz ve huzurluca sakin adımlarla yürümek istersiniz yolları. Kahkalar yabancılaşır, gülüşler sıradanlaşır, alkışlar zombileşir... Tebessümleri özlersiniz bulutları seyrederek. Uzakları seyredişleri... Merdiveni başka yolculara bırakıp toprağa ayak basmayı arzularsınız yeniden. Yağmur yağsa şıpır şıpır, açsanız kollarınızı, gökyüzünün o eşsiz kokusunu içinize çekseniz masmavi. Gözü nemli gün doğuşlarının o kahverengi kokusu yok mu!... Geri çekilirsiniz sessizce. Kimsenin ruhu duymaz. Sorarlar belki üç beş... Sonra yine kendinizle baş başa... 

Fatma Zehra Akyiğit

FeZA